Teşvik Ödülü 3
Elif Çetinkaya (Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Mimarlık Bölümü)
Derya Köse (Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Mimarlık Bölümü)
Meltem Ulu (Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Mimarlık Bölümü)
Elif Tuğba Yalaz (Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Mimarlık Bölümü)
Süleyman Demirel Üniversitesi
Mustafa Ali Hıra (Mühendislik-Mimarlık Fakültesi İnşaat Mühendisliği Bölümü)
Pamukkale Üniversitesi
Elif Çetinkaya (Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Mimarlık Bölümü)
Derya Köse (Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Mimarlık Bölümü)
Meltem Ulu (Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Mimarlık Bölümü)
Elif Tuğba Yalaz (Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Mimarlık Bölümü)
Süleyman Demirel Üniversitesi
Mustafa Ali Hıra (Mühendislik-Mimarlık Fakültesi İnşaat Mühendisliği Bölümü)
Pamukkale Üniversitesi
Mimari Rapor
Yerleşke ihtiyacı Tasarımın konumlandırılmasında öncelikle “yerleşke ihtiyacı” tanımı üzerine düşünülmüş ve bu tanımdan hareketle üniversite kampusunda durak ve otopark kesişim alanı seçilmiştir. Isparta’daki öğrenci yoğunluğu ve bu yoğunluğun kampus durak alanındaki fazlalığı göz önüne alınmıştır. Gözlemlerimiz sonucunda, buradaki temel problem, öğrencilerin kampusa giriş çıkışlarında durak alanında oluşan uzun kuyruklardır. Probleme yönelik çözüm ise oluşan kuyrukları sisteme oturtarak, öğrencileri okul içindeki faaliyetlerden haberdar etmektir.
Tasarım analizi
“Poly Blok” mimari tasarımında, kullanıcıların birbirleriyle olan sosyal iletişimini üst düzeyde tutmanın yanında kullanıcıların yapı ve yapının tanımladığı, “yarı sınırlı ve geçirgen” çevreyle de etkileşimini artırmak hedeflenmiştir. Bu bağlamda kampus mekânında sağlanmış olan güvenlik ve kontrol önlemlerinin getirdiği rahatlıkla, çok yerden ulaşılabilen, kesintisiz ve akıcı sirkülasyon döngüsüne sahip bir yapı önerilmiştir. Bu kurgunun şekillendirilmesinde çelik yapının geniş olanakları oldukça etkin rol oynamıştır. Hem sağladığı yapılabilirlik olanakları, hem hafifliği, hem de yapıya katabileceği estetik değerlerin kombinasyonu ile üretilen yapının “çelik yapı” kimliğini hakkıyla taşıması hedeflenmiştir. Taşıyıcı olarak çelik sistemin tercih edilmesinin nedeni, çeliğin sökülüp takılabilir olması, esnek bir tasarıma izin vermesi ve sistemin genişlemesine olanak sağlamasıdır. Tasarım, amacına uygun olarak ekonomik, sade ve esnek olarak ortaya konmuştur. Tek çerçeve sistemi ile bir modül belirlenip bu modül üzerinden taşıyıcı sistem oluşturulmaya çalışılmıştır.
Tasarım kararları
Modüllerin tekrar ederek ve üst üste gelerek oluşturduğu mekânlara yüklenecek işlevler; kafeler, satış birimleri, sergi alanları, bilgilendirme merkezi, oturma alanları gibi işlevlerdir. Aynı zamanda kampusun odak noktası olarak kabul ettiğimiz bu alanda çeşitli tanıtımlara yönelik yarıaçık-kapalı sergiler ya da etkinlik alanları düşünülmüştür. Tasarımı besleyen öğeler; oturma birimleri, sergi yüzeyleri, yer yer dolu veya boş yüzeyli farklı mekân kullanımları, toplanma ve bekleme alanı, yeşil alanlar ve yönlendirici olması için amaçlanan belirlenmiş zeminde ahşap rampa elemanları kullanılmıştır. Tasarım içinde alt katta bilgilendirme merkezi, sergi alanları ve oturma birimleri yer almaktadır. Üst kat ise eğlence ve dinlenmeye yönelik olduğu için farklı amaçlara hizmet eden kafeler ve teras bulunmaktadır. Yapıya, durak alanından ve fakültelere giden merdivenden yaklaşım, ahşap rampalar ve saçak görevinde kullanılan taşıyıcı sistem ile sağlanmıştır. Detay ölçeğinde tasarımın, Borusan Mannesmann ürünleriyle oluşturulmuş, birbirini tekrar eden, yalın ve işlemsel bir sistem olması amaçlanmıştır. Tasarımın bütününde kullanılan gridal sistem; taşıyıcı sistemin ve modüllerin belirlenmesinde, mekân büyüklüklerinin sınırlandırılmasında ve cephe hareketlerinde belirleyici olmuştur. Tasarımda öncelikli amaç tek bir modül kullanıp bunu bütün tasarıma farklı boyut ve fonksiyonlar üzerinden yansıtmaktır. Bu yansımayı da mekânları oluşturan modüller, yapıya girişi yönlendiren saçaklar, oturma alanları, etkinlik duyuruları için kullanılan panolarda görülmektedir. Tüm bu ana yaklaşımlar ve çevresel parametreler ışığında, akıcı bir kompozisyonla tasarlanan yapı; esnek, kullanıcı etkileşimli planlamayla üretilmiş, farklı mekânların birbirine aktığı ve farklı kotlardan farklı deneyimlere olanak veren, zengin mekânsal oluşumlar içermektedir.
Mühendislik Raporu
Yapı, Isparta Süleyman Demirel Üniversitesi Batı Yerleşkesi durak alanında 1. derece deprem bölgesinde ve Z4 sınıfı zemin üzerine inşa edilmek üzere tasarlanmıştır. Modüllerin boyutlandırılmasında, basit mekanik kurallar (statik, mukavemet vb. hesapları) göz önüne alınarak seçilmiştir. Ayrıca TS 498, TS 648 ve Afet Bölgelerinde Yapılacak Yapılar Hakkında Yönetmelik dikkate alınmıştır. Modellemenin ardından yapıya projede ve ilgili yönetmelikte bildirilen aşağıdaki yükler uygulanmıştır.
• Hareketli yük: 2 kN/m2
• Rüzgâr yükü: 0,80 kN/m2
• Kar yükü: 0,75 kN/m2
• Deprem yükü: Afet Bölgelerinde Yapılacak Yapılar Hakkında Yönetmelik’te belirtilen Eşdeğer Statik Yük Yöntemi kullanılarak, tek modül ve tüm sistem düşünülerek hesaplanmıştır.
Yönetmelikte belirtilen;
• 1,4G + 1,6Q
• 1,0G + 1,3Q+1,3W
• 0,9G + 1,3W
• 1,0G + 1,0Q+1,0E
• 0,9G + 1,3E
yük kombinasyonları rüzgâr ve deprem yükleri için farklı doğrultular göz önünde bulundurularak analiz yapılmış ve kesitler için aşağıdaki boyut ve modeller uygun bulunmuştur. Elemanların seçiminde St 52 sınıfı çelik kullanılmıştır. Tek modülde kullanılan Borusan Mannesman elemanları:
• Yatay–düşey kutu profiller (poz no 1)
• Yatay ızgara profil (poz no 2)
• Yatay ve düşey kutu profilleri birbirine bağlayan özel üretim bağlayıcı dirsek (poz no 3)
• Çapraz bağlayıcı kutu profil (poz no 4)
Statik tasarımında; mimarinin gerektirdiği zarif elemanların kullanımına olanak kılacak, yapı güvenliği ve Borusan ürünlerinin kullanımı temel amaçlar olarak ele alınarak bir kafes sistem oluşturulmuştur. Zayıf eksen üzerinde etkileri değerlendirilen yanal yüklere karşı, deprem dayanımını maksimuma çıkarmak için yanal ötelenmenin önlendiği bir sistem elde etmek amacıyla, mimariyi bozmayacak şekilde modüllerde çaprazların kullanımına gidilmiştir. Seçilen Borusan Mannesmann profillerinin bağlantıları ise tek modül içinde kaynaklı birleşim, modüllerin birbirleriyle bağlantısı ise bulonlu birleşim olarak belirlenmiştir. Ayrıca modüllerin atölye ortamında hazırlanıp, birbirleriyle bağlantısının tasarım alanında yapılması düşünülmüştür.